Καλλικράτης

  • Το μνημόνιο, ο «Καλλικράτης» και οι τοπικές εκλογές
Το περιεχόμενο των εκλογών σε δήμους και περιφέρειες είναι πολιτικό. Κριτήριο ψήφου για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν συνολικά στη ζωή τους, στο χώρο δουλειάς, στη γειτονιά, σε κάθε δήμο και πόλη. Η μείωση του μισθού, η κατάργηση της σταθερής δουλειάς, το κόψιμο της σύνταξης, η άγρια φορολογία, η εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, οι ιδιωτικοποιήσεις, είναι προβλήματα για την εργατική λαϊκή οικογένεια, που πρέπει να τα πάρει υπόψη της μπροστά στην κάλπη το Νοέμβρη.
Ολα τα παραπάνω είναι αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, του μνημονίου, του νέου επικαιροποιημένου μνημονίου. Είναι αποφάσεις και μέτρα που θα βρουν την εφαρμογή τους μέσα και από τον «Καλλικράτη». Στην πραγματικότητα, μνημόνιο και διοικητική μεταρρύθμιση συνδέονται άμεσα, αφού κομμάτι της πολιτικής κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ με τη στήριξη του ΛΑ.Ο.Σ. και τη συναίνεση της ΝΔ, θα υλοποιηθεί και μέσα από τους νέους δήμους και τις περιφέρειες. Ομως, δεν είναι μόνον αυτό.

Ας δούμε πιο συγκεκριμένα:

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο κατά την οποία έχουν παρθεί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μέτρα με τα οποία πήραν πίσω εργατικές λαϊκές κατακτήσεις που είχαν κερδηθεί με θυσίες τις προηγούμενες δεκαετίες. Αυτά τα μέτρα τα παίρνουν για να εξασφαλιστεί ότι όταν θα ξεπεραστεί η κρίση, οι εργαζόμενοι θα βρίσκονται σε συνθήκες δουλειάς και δικαιωμάτων πολλές δεκαετίες πίσω. Θέλουν με αυτό τον τρόπο να εξασφαλίσουν την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κερδοφορία όταν υπάρξει ανάκαμψη. Και σε αυτή την κατεύθυνση η άρχουσα τάξη, δουλεύει και σχεδιάζει με προοπτική πολλών δεκαετιών μπροστά. Είναι χαρακτηριστικό ότι για το Ασφαλιστικό δημοσιεύονται εκτιμήσεις στον ελληνικό και ξένο αστικό Τύπο που αναφέρουν ότι σε όλη την Ευρώπη αυτά τα μέτρα έχουν ορίζοντα το 2060, δηλαδή μετά από 50 χρόνια.
Αυτό πρέπει να το πάρει υπόψη του ο λαός στις 7 του Νοέμβρη. Πολύ περισσότερο που ο «Καλλικράτης» είναι ένα από τα βασικά εργαλεία της κυρίαρχης πολιτικής. Πώς λειτουργεί ο «Καλλικράτης» και πώς σχετίζεται με το μνημόνιο; Δε θα σταθούμε μόνο στις αναφορές που εμφανίζονται στον αστικό Τύπο (π.χ. λένε: «Το μελλοντικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας περνά από τους δήμους και τις εκλεγμένες περιφερειακές διοικήσεις». «Οι αιρετοί τοπικοί άρχοντες καλούνται πλέον να διαχειριστούν πολλά». «Ο δήμαρχος, ειδικά των μεγάλων πόλεων, ή ο περιφερειάρχης πρέπει να μπορεί να εντάξει τον δήμο ή την περιφέρειά του στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο που σχηματίστηκε».)
Ενα από όσα γίνεται με τον Καλλικράτη είναι το εξής: Δημιουργία ισχυρών και μεγάλων σε μέγεθος και πληθυσμό μηχανισμών δημιουργούν ευνοϊκότερο πλαίσιο δράσης. Αυξάνεται η επιχειρησιακή ικανότητα της τοπικής και κυρίως της περιφερειακής διοίκησης για συνεργασίες με μονοπωλιακούς ομίλους που θα αναλαμβάνουν δημόσια έργα υποδομής και τομείς όπως ενέργεια, μεταφορές, κλπ. Ετσι, αυτές οι ευνοϊκές συνθήκες για επενδύσεις του κεφαλαίου σε νέους τομείς και με καλύτερους όρους, έρχονται να δέσουν με τις αλλαγές στα εργασιακά και τα ασφαλιστικά, αφού οι κεφαλαιοκράτες βγαίνουν διπλά κερδισμένοι και θα μπορούν να επενδύουν με πολύ χαμηλότερο κόστος από ό,τι παλιότερα.
Από αυτή την άποψη, στις τοπικές εκλογές κρίνεται το σύνολο της πολιτικής, και πιο συγκεκριμένα η ζωή του εργάτη, του υπάλληλου, του μισθωτού του μικρού καταστηματάρχη, του φτωχού αγρότη. Τα προβλήματα είναι ενιαία. Δε διαχωρίζονται σε τοπικά και γενικά.

 
Συγκρούονται δύο γραμμές

Στις τοπικές εκλογές συγκρούονται δύο γραμμές.
Οι μεγαλοβιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι και τα κόμματά τους καλούν το λαό να ψηφίσει εκπροσώπους στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, οι οποίοι δε θα βάλουν εμπόδια στα σχέδιά τους για ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία, για ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου σε λίγους, για ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση των όποιων κοινωνικών υπηρεσιών έχουν απομείνει, σε όλες τις περιφέρειες και τους νέους δήμους. Να διευκολύνουν την καπιταλιστική ιδιοποίηση του συνολικά παραγόμενου από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα κοινωνικού πλούτου, αλλά και τη συνολική εμπορευματοποίηση των αναγκαίων για την ίδια την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης δικαιωμάτων στην Υγεία και στην Πρόνοια, στην Παιδεία και στη Μόρφωση, στην οργάνωση του ελεύθερου χρόνου με τον πολιτισμό και τον αθλητισμό, στην ελεύθερη μετακίνηση στους δρόμους της πατρίδας μας.
Από την άλλη μεριά, υπάρχουν οι κοινωνικές δυνάμεις της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων μικρών εμπόρων, βιοτεχνών, επαγγελματιών, της φτωχομεσαίας αγροτιάς, των νέων, των συνταξιούχων, των γυναικών. Σήμερα, εκατοντάδες χιλιάδες αγωνιστές σε όλη τη χώρα συμμετέχουν στους αγώνες, μέσα από το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), την Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), την Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση των ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), τα διάφορα αντιιμπεριαλιστικά, φιλειρηνικά μέτωπα και κινήσεις, τις οργανώσεις του πολιτισμού, του αθλητισμού, της πάλης κατά των ναρκωτικών, της πάλης για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, τις περιβαλλοντικές τοπικές συσπειρώσεις.
Είναι αυτές οι δυνάμεις που τα συμφέροντά τους, ο αγώνας τους και οι αγωνίες τους, η επιλογή της ψήφου τους είναι, εκ των πραγμάτων, σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση επιλογής από το μεγάλο κεφάλαιο και τα κόμματα που του δίνουν «γην και ύδωρ», άμεση ή έμμεση στήριξη, που καλλιεργούν αυταπάτες και ψεύτικους διαχωρισμούς, που προσπαθούν να εμποδίσουν όποια αγωνιστική ανάταση εμφανίζεται και σηκώνει περήφανα το κεφάλι, αντιστέκεται, διεκδικεί, παλεύει.
Μαζί τους, δίπλα τους, υπάρχει το σταθερό στήριγμα και προασπιστής των συμφερόντων τους, το ΚΚΕ, που πρωτοστατεί στον αγώνα για τη συσπείρωση του λαού, ενάντια στα μονοπώλια και την εκμετάλλευση, για την ανατροπή του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων, για να πάρουν τον πλούτο που δημιουργούν καθημερινά, την εξουσία. Αυτή, λοιπόν, η άλλη επιλογή πρέπει να εκφραστεί και στην πράξη, στην κάλπη, υπέρ των συνδυασμών που θα στηρίξει το ΚΚΕ και στις 13 περιφέρειες της χώρας και στους δήμους.

 
Ο λαός να αναδείξει εκπροσώπους που θα παλεύουν για τα συμφέροντά του

Οι τοπικές εκλογές είναι μια ακόμα μάχη στην οποία συγκρούονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης, με βασικό πυρήνα τη στρατηγική διεξόδου από την κρίση. Σ' αυτές συγκρούονται η πολιτική υπέρ των μονοπωλίων και η πολιτική υπέρ του λαού. Οταν οι αστοί μιλούν για δήμους και περιφέρειες - εργαλεία ανάπτυξης, δεν εννοούν τη λαϊκή ευημερία, την ικανοποίηση των αναγκών των εργατών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Εννοούν την ανάπτυξη και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Γι' αυτό θέλουν δημάρχους και περιφερειάρχες που θα εφαρμόζουν την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ.
Ο λαός πρέπει με τους αγώνες και την ψήφο του να αναδείξει τους δικούς του εκπροσώπους, που θα προβάλλουν λύσεις για τα δικά του προβλήματα, θα παλεύουν μαζί με το οργανωμένο κίνημα, θα στηρίζονται σ' αυτό, σε γραμμή ανυπακοής - απειθαρχίας, σύγκρουσης με την πολιτική κυβέρνησης - αστικών κομμάτων - τρόικας, ενάντια στα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, για την ικανοποίηση των αναγκών των λαϊκών οικογενειών, που εκφράζουν οι συνδυασμοί της «Λαϊκής Συσπείρωσης» τους οποίους στηρίζει το ΚΚΕ.

Του Κώστα ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΥ, απ' το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

-----------------------------------------

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης Αμπελοκήπων - Μενεμένης

Σπλάχνο και τιμή του ΚΚΕ