ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ ΜΕΝΕΜΕΝΗΣ

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ Για το αντικομμουνιστικό ψήφισμα του ΟΑΣΕ σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου σημειώνεται: «Το απαράδεκτο αντικομμουνιστικό ψήφισμα, που εγκρίθηκε σήμερα από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), κάτω από την ταμπέλα του λεγόμενου ολοκληρωτισμού ταυτίζει το ναζισμό με τον κομμουνισμό και υιοθετεί έτσι την ξέφρενη αντικομμουνιστική εκστρατεία της ΕΕ. Καλεί σε νέα κρατικά μέτρα προώθησης της αντικομμουνιστικής επίθεσης με ιδιαίτερο αποδέκτη τη νεολαία. Προετοιμάζει νέα κατασταλτικά μέτρα κατά της δράσης και της ιδεολογίας των κομμουνιστών, κατά της πάλης για το σοσιαλισμό, που ουσιαστικά χαρακτηρίζεται έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Οχι τυχαία, το ψήφισμα εγκρίθηκε σε μια χώρα, στη Λιθουανία, όπου μετά την αντεπανάσταση το αστικό κράτος δικαιώνει τους ναζί και τους συνεργάτες τους, ενώ την ίδια στιγμή ήρωες του αντιφασιστικού αγώνα διώκονται και έχουν εκτίσει βαριές ποινές φυλάκισης. Η έξαρση ...

1. Το μασκέ πάρτυ της κυρίας Αγγελοπούλου τελείωσε. Προφανώς ο σύζυγος έκλεισε απότομα το ταμείο δίνοντας το τελικό χτύπημα στο παιχνίδι μιας κυρίας που κάποτε ονειρευόταν να γίνει πρόεδρος της Δημοκρατίας. 2. Το χειρότερο για το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το αποτέλεσμα που έλαβε στις εκλογές, όσο το ότι επανέφερε από τα έγκατά του, έστω για λίγο, τον Κύρκο. 3. Υπάρχει μια κατηγορία δημοσιογράφων που, ενώ γελοιοποιούνται με τη θέλησή τους για την περιβόητη αναγνώριση, απαιτούν να τους παίρνεις στα σοβαρά. 4. Οταν μια ζωή είσαι πιστός στο δόγμα της Δύσης, τι συμβαίνει ξαφνικά; Τι παθαίνει η Δεξιά και κάνει σημαία της την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα; Μπορεί η ίδια να ξεχνά τους λόγους, ωστόσο το μειονέκτημά της, η λησμονιά, γίνεται δικό μας πλεονέκτημα. 5. Οι μετριότητες που μας κυβερνούν φροντίζουν να πολλαπλασιάζουν τα λάθη τους με τέτοια ταχύτητα, που δεν τους προλαβαίνεις. Σα να παίζεις ηλεκτρονικό παιχνίδι και δεν χτυπάς εσύ στην οθόνη το στόχο, επειδή πέφτει μόνος του. 6. Ο καθωσπρέ...

Η απόφαση της κυβέρνησης να δημιουργήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες απασχόλησε την έκτακτη συνεδρίαση της Αναπτυξιακής Εταιρείας Βορειοδυτικής Θεσσαλονίκης, όπου συμμετέχουν οι 14 δήμαρχοι της περιοχής, χτες το πρωί, παρουσία εκπροσώπων κομμάτων και βουλευτών. Αφορμή για τη σύσκεψη αποτέλεσε η πληροφορία που είδε το φως της δημοσιότητας, ότι ανάμεσα στους χώρους που εξετάζει η κυβέρνηση για να στήσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών είναι και το πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη, το οποίο χρόνια τώρα διεκδικεί ο εργαζόμενος λαός της περιοχής για να γίνει χώρος πρασίνου και αναψυχής. Οι δήμαρχοι και οι εκπρόσωποί τους εξέφρασαν την κάθετη διαφωνία τους στη μετατροπή του στρατοπέδου Παύλου Μελά αλλά και των υπόλοιπων στρατοπέδων της Δυτικής Θεσσαλονίκης σε χώρους συγκέντρωσης μεταναστών. Συμφώνησαν ότι είναι ανάγκη τα στρατόπεδα που βρίσκονται σε κατοικημένες περιοχές της Δυτικής Θεσσαλονίκης (ως οι τελευταίοι εναπομείναντες χώροι), να μετατραπούν σε Μητρ...

Μας συντροφεύει η λεβεντιά του, αλλά μας λείπει! «Θα κάνω μια ευχή. Να καταργηθεί το ρητό "Η σιωπή είναι χρυσός". Γιατί η σιωπή είναι ντροπή. Και να φωνάζουμε όλοι μαζί για το Δίκιο. Για τη Λευτεριά. Για τον Ανθρωπο». Αυτή ήταν η τελευταία «κουβέντα με τους φίλους του», του Τίτου Βανδή. Του συντρόφου, που «έφυγε» από κοντά μας στις 23/2/2003. Οχι απλά δεν την ξεχνάμε, αλλά μας συντροφεύει σ' αυτόν τον αγώνα. Οπως μας συντροφεύει η λεβεντιά του, το χιούμορ, το χαμόγελό του, η αισιοδοξία του, η περηφάνια, η αγωνιστικότητά του. Μας λείπει, όμως. Μας λείπει η συμμετοχή του, σ' αυτόν τον αγώνα. Ο Τίτος Βανδής, ο ΕΑΜίτης, ο κομμουνιστής, ο σπουδαίος ηθοποιός, που υπερέβη τα σύνορα του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου και έγινε διεθνής, ονομαστός στο Μπροντγουέι και στο Χόλιγουντ, πέρασε στην ιστορία των αγώνων του λαού μας και του σύγχρονου πολιτισμού μας. Εποίησε ήθος Ο Τίτος Βανδής σπούδασε στο Ωδείο Θεσσαλονίκης και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πρωτοεμφα...

Το 1973 σε ηλικία 89 χρόνων, πέρασε στην «αθανασία» ο Γιαννιώτης κομμουνιστής, διακεκριμένος γιατρός, εξαιρετικός ποιητής, αγωνιστής του δημοτικισμού, πρωτοπόρος «οδηγητής» των προοδευτικών Ελληνικών Γραμμάτων στον 20ό αιώνα και «θεμελιωτής» της θεωρίας και της κριτικής της λογοτεχνίας στην Ελλάδα, Μάρκος Αυγέρης. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, όπως ήταν το πραγματικό όνομά του, «έφυγε» εν μέσω της αμερικανοκίνητης Απριλιανής χούντας, αφήνοντας στο λαό μας την επίκαιρη και σήμερα «διαθήκη» του: «Μέσα στις ύπουλες ενέδρες των καιρών/ έτοιμος πάντα νάσαι/ γι' αντίσταση κι αγώνα/ Κι αν τόχει η μοίρα σου να πέσεις/ βάστα ακόμα/ μην πεις ποτέ, ψυχή μου παραδόσου». Ο,τι δίδαξε, έπραξε με όλη τη ζωή και το έργο του ο Αυγέρης, γι' αυτό και πραγματοποιήθηκε ο πόθος του: «Αχ, να φτερώσω και να 'ρθώ κι εγώ μαζί σας/ να με αναστήθηκα θανάτω θάνατον πατήσας». Ο Μάρκος Αυγέρης δικαιωματικά πέρασε στη χορεία των «αθανάτων». Και γιατί η ζωή, πρότυπο ανθρώπινου, αγωνιστικού, επιστημονικού ήθους κ...

«Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια» της ποίησής του «Δεν είναι τούτο πάλεμα σε μαρμαρένια αλώνια/ εκεί να στέκει ο Διγενής και μπρος να στέκει ο Χάρος/ Εδώ σηκώνετ' όλ' η γη με τους αποθαμένους/ και με τον ίδιο θάνατο πατάει το θάνατό της. Κι απάνω - απάνω στα βουνά, κι απάνω στις κορφές τους,/ φωτάει με μιας Ανάσταση, ξεσπάει αχός μεγάλος./ Η Ελλάδα σέρνει το χορό, ψηλά, με τους αντάρτες/ - χιλιάδες δίπλες ο χορός, χιλιάδες τα τραπέζια,- / κ' είν' οι νεκροί στα ξάγναντα πρωτοπανηγυριώτες». Πενήντα χρόνια συμπληρώνονται από τη μέρα που η Ελλάδα, η Εθνική Αντίσταση και η Ποίηση στερήθηκαν έναν από τους μέγιστους δημιουργούς του 20ού αιώνα. Τον Αγγελο Σικελιανό. Το εκτυφλωτικής πνευματικής και ανθρώπινης λάμψης «αστέρι» του έσβησε στις 19 του Ιούνη του 1951. Ο Σικελιανός έφυγε πικραμένος και παραγκωνισμένος από την επίσημη μετεμφυλιακή Ελλάδα, συκοφαντημένος και σαν επίτιμος πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, επειδή είχε το σθένος να συμπορευτεί με το ΕΑΜ, και ...

( Αναδημοσίευση από το Ριζοσπάστη ) Ακόμα κι αν δεν υπήρχε η τεράστια εμπειρία, ήδη από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, για τον ατελέσφορο ρόλο της λεγόμενης ατομικής τρομοκρατίας. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε η καταγεγραμμένη πλέον ιστορική γνώση για το σκοτεινό ρόλο των συγκεκριμένων ομάδων στη Δυτική Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες. Ακόμα κι αν δεν είχαν εξαχθεί ασφαλή πολιτικά συμπεράσματα και δεν είχε σωρευτεί πλήθος πληροφοριών και στοιχείων για τις πολυπλόκαμες σχέσεις αυτών των ομάδων με κέντρα και υπηρεσίες. Θα αρκούσε, να τεθούν μερικά πολύ απλά ερωτήματα και να απαντηθούν με βάση την απλή, την κοινή (και τόσο σοφή) λογική, ώστε να υπάρξει μια ασφαλής εκτίμηση ως προς το τι στοχεύουν και για το πού θέλουν εξ αντικειμένου να οδηγήσουν τα πράγματα τα αθύρματα με τα κουμπούρια που έδρασαν προχτές στην Αθήνα. * Η δράση τους, λοιπόν, υπηρετεί, ναι ή όχι, το κλίμα της τρομοϋστερίας, βολεύει, ναι ή όχι, αυτούς που θέλουν να γεμίσουν τον τόπο ρουφιανοκάμερες, εξυπηρετεί, να...